(Part 2)
Í eðlisfræði er skilningur á því að ef tveir hlutir hafa sömu orkuflokkun, þá deila þeir „harmonískum ómun,“ sem þýðir að þegar annar titrar þá fær hann hinn til að titra. Til dæmis, þegar söngvari getur sungið réttan tón, einn í takt við frumeindirnar í kristalbikar, getur rödd þeirra (titringur) valdið því að bikarinn brotnar. Orka raddarinnar sameinast orku atóma bikarsins og orkurnar tvær verða svo kraftmiklar saman, það veldur því að atóm bikarsins flýgur í sundur og brýtur glerið.
Sumar orkur þegar þær eru lagðar saman verða uppbyggilegar, það er tvær orkurnar eru dregnar saman og framleiða öflugri titringsorku. Samt sem áður geta tvær orkubylgjur haft samskipti og stöðvað hvor aðra, þannig að þegar þær eru sameinaðar verður kraftur sameinuðu orkunnar 0. Í mönnum, þegar orkan er uppbyggileg og gefur meiri kraft, upplifum við í raun líkamlega þessar orkur „góðar vibbar“. Hins vegar, þegar tvær orkur hætta hvor annarri, upplifum við þetta orkuveikt ástand sem „slæmt vibbar“.
Orkubreytingar í örbylgjuofni „samhljóma“ ákveðnum fæðusameindum valda því að þær hreyfast hraðar sem leiðir til þess að matur verður heitur. Hávaðatæmandi heyrnartól (td frá Bose fyrirtæki) mynda titringstíðni sem eru „eyðileggjandi“ (utan fasa) við umhverfishljóðtíðni og þetta veldur því að bakgrunnshljóðin falla niður og hljóðið hverfur. Líffræðingar komast nú að því að hægt er að stjórna líffræðilegum aðgerðum og sameindum með harmonískum titringstíðni, þar með talið ljós- og hljóð titringi.
Nauðsynlegt er að líffræði taki til skilnings á orkugreinum og orkusviðum, því orkubylgjur hafa mikil áhrif á efni. Í frábærri tilvitnun eftir Albert Einstein segir: „Sviðið er eina stjórnunarstofa agnanna.“ Einstein er að segja að ósýnilegu öflin (sviðið) beri ábyrgð á mótun efnisheimsins (agnið). Til að skilja eðli líkama eða heilsu manns verða menn að líta á hlutverk ósýnilega orkusviðsins sem aðaláhrif. Vandamálið er að hefðbundin læknisfræði hefur í raun ekki viðurkennt að sviðið sé jafnvel til, þó að „áhrif ósýnilegra hreyfiafla“ hafi verið sýnt fram á í birtum vísindagreinum í yfir fimmtíu ár.
Hefðbundið líkan af læknisfræði byggt á eðlisfræði Newtons hefur kveðið á um kraftaverk eins og hjartaígræðslur og skurðaðgerðir við uppbyggingu. Hins vegar vita hefðbundin alópatísk læknavísindi ekki hvernig frumur virka í raun og eru ennþá óviðeigandi með áherslu á hlutverk genanna við að stjórna lífi okkar og heilsufarslegum málum. Lífeðlisfræði er enn á kafi í vélrænum, efnislegum alheimi. Læknavísindin beina sjónum sínum að líkamanum og efnisheiminum og hafa hunsað hlutverk skammtafræðinnar algjörlega.
Þegar lyf fara að skilja og viðurkenna áhrif orkusviða sem mikilvæga, áhrifamikla áhrifaþátta, fá þau þá raunsærri mynd af því hvernig lífið virkar. Einfaldlega tekið fram, hefðbundin læknisfræði ein og sér er ekki raunverulega vísindaleg að því leyti að hún kallar ekki á alheimskerfin sem viðurkennd eru af skammtafræði.