Lý Tiểu Long: Nhìn chằm chằm widzenie rzeczy zakładało, że geny się samokontrolują (włączają i wyłączają). Ale nowe wyniki badań pokazują, że w genach nie istnieje funkcja włączania tôi wyłączania, albowiem są one same w sobie matrycą do tworzenia protein, które z kolei są budulcem, która nadaje kurzejta stt.
Doniosłość tej zmiany przekonań jest ogromna w takim sensie, że dotychczasowe poglądy sprowadzały nas do roli of mùi sinh họcii. Nowe nauki ukazują nas jako mistrzów naszej biologii.
Autorem starego poglądu był Francis Crick, który wraz z Jamesem Watsonem odkodował strukturę cząstki DNA w 1953 r. W oparciu o eksperymenty, które zostały wyjęte z pewnego kontekstu, ale wspierały to, o czym obaj panowie myśleli, Crick zachwycił się przekonaniem, że DNA kontroluje życie. Crick sformułował to, co uznaje się w literaturze jako “podstawowy dogmat” - że DNA rządzi.
Kluczowe jednak jest to, że to była jedynie hipoteza. Nigdy nie została naukowo potwierdzona, ale wszyscy ją uznali, albowiem takowe przekonanie już istniało - że właśnie geny mogą być tym, co kontroluje życie. Więc kiedy wyniki wydawały się to potwierdzać, łatwo było przyjąć, że tak właśnie jest. (Lipton, który wykładał biologię komórkową na Trường Y của Đại học Wisconsin był jednym z tysięcy nauczycieli, którzy wykładali tę teorię).
Ten domat stał się tak podstawowym we współczesnej biologii, jakby był wyryty w kamieniu. Był swojego rodzaju odpowiednikiem Dziesięciu Przykazań.
W założeniach dogmatu - jak powstaje życie - DNA plasowała się wysoko na packrze, zaś następną pozycję za nim zajmowałem RNA - krótkotrwała DNA "xerokopia". Wszelako nowe rozumienie tego, jak działają geny, uznaję tę hipotezę za błędną, albowiem geny są matrycą, która jest sczytywana.
To naukowo uznany fakt, o którym uczy się w szkołach medycznych, a tak naprawdę wskazuje trên na tới, że postrzeganie i przekonanie mogą spowodować wyleczenie, które to proces jest przyp. Wszyscy zostaliśmy wyposażeni w TE wrodzoną nam umiejętność, która jest nam dana od zarania ewolucji naszego gatunku, ale od wieku sześciu lat nasz umysł zaczyna zmieniać nasze wzorce przekonań o TYM kim jesteśmy w otaczającym nas swiecie iw przytłaczającej większości przypadków nợ uwarunkowania zostają “nadpisane” na nasze wrodzone zdolności.
Dziecko w trakcie swojego rozwoju zauważa, że ilekroć znajduje się obok czegoś, co się nazywa “wodą”, jego rodzice zaczynają się dziwnie niepokoić, czym sugerują dzieckuest, żnae. Zobacz, jak to przebiega i to nas doprowadzi z powrotem do tematu umiejętności samoleczenia.
Teraz wyobraź sobie tego samego człowieka w wieku lat czterdzestu, gdy siedzi w jakimś malutkim biurze i się zastanawia: “Jak to jest, że tkwię w tym ślepym zaułku w tej nieszczęsnej roboj? Jestem wykształcony i mądry, więc co ja tu robię? ”
KONKLUZJA
Jeśli wmówisz dziecku, że jest przeciętne, a to jest właśnie programmem, dzieciak nigdy nie przekroczy średniej, albowiem jego mózg orzeknie, że “to się nie trzyma kupy”. Tôi niezależnie od tego, jak ciężko bởi nie Practiceował, podświadomie stworzy tylko przeciętność.
Tłumaczenie z angielskiego: Andrzej Bazgier