Bruce Lipton: Stare widzenie rzeczy zakładało, gene geny się samokontrolują (włączają i wyłączają). Ale nowe wyniki badań pokazują, we w genach nie istnieje funkcja włączania i wyłączania, albowiem są same w sobie matrycą do tworzenia protein, które z kolei są budulcem, która nadaje kształt całej.
Doniosłość tej zmiany przekonań jest ogromna w takim sensie, de dotychczasowe poglądy sprowadzały nas do roli ofiary biologii. Sasa nauki ukazują nas jako mistrzów naszej biologii.
Autorem starego poglądu był Francis Crick, który wraz z Jamesem Watsonem odkodował strukturę cząstki DNA w 1953 r. W oparciu o eksperymenty, które zostały wyjęte z pewnego kontekstu, ale wspierały to, o czym obaj panowie myśleli, Crick zachwycił się przekonaniem, ni DNA kontroluje życie. Crick sformułował to, co uznaje się w literaturze kama "podstawowy dogmat" - ni DNA rządzi.
Kluczowe jednak mzaha kwa, toe kwa była jedynie hip kupoteza. Nigdy nie została naukowo potwierdzona, ale wszyscy ją uznali, albowiem takowe przekonanie już istniało - ni właśnie geny mogą być tym, co kontroluje życie. Więc kiedy wyniki wydawały się kwa potwierdzać, łatwo było przyjąć, tunachukua właśnie mzaha. (Lipton, który wykładał biologię komórkową na Chuo Kikuu cha Wisconsin cha Shule ya Tiba był jednym z tysięcy nauczycieli, którzy wykładali tę teorię).
Ten dogmat stał się tak podstawowym sisi współczesnej biologii, jakby był wyryty w kamieniu. Był swojego rodzaju odpowiednikiem Dziesięciu Przykazań.
W założeniach dogmatu - jak powstaje życie - DNA plasowała si wysoko na górze, naś następną pozycję za nim zajmowałem RNA - krótkotrwała "xerokopia" DNA. Wszelako sasa rozumienie tego, jak działają geny, uznaję tę hipotezę za błędną, albowiem geny są matrycą, która jest sczytywana.
Kwa naukowo uznany fakt, o którym uczy się w szkołach medycznych, a tak naprawdę wskazuje on na to, poste postrzeganie i przekonanie mogą spowodować wyleczenie, które to proces jest przypisany naszemu ciału. Wszyscy zostaliśmy wyposażeni w TE wrodzoną nam umiejętność, która mzaha nam dana od zarania ewolucji naszego gatunku, ale od wieku sześciu lat nasz umysł zaczyna zmieniać nasze wzorce przekonań o tym kim jesteśmy w otaczającym nas świecie iw przytłaczającej większości przypadków unadaiwa uwarunkowania zostają "nadpisane" Rangi nasze wrodzone zdolności.
Dziecko w trakcie swojego rozwoju zauważa, ilee ilekroć znajduje się obok czegoś, co się nazywa “wodą”, jego rodzice zaczynają się dziwnie niepokoić, czym sugerują dziecku, że wodazest niebezpi Zobacz, jak kwa przebiega i kwa nas doprowadzi z powrotem kufanya tematu umiejętności samoleczenia.
Teraz wyobraź sobie tego samego człowieka w wieku lat czterdziestu, gdy siedzi w jakimś malutkim biurze i się zastanawia: "Jak to jest, że tkwię w tym ślepym zaułku w tej nieszczęsnej robocie? Je! Jestem wykształcony ni mądry, więc co ja tu robię? ”
KONKLUZJA
Jeśli wmówisz dziecku, este jest przeciętne, a to jest właśnie programme, dzieciak nigdy nie przekroczy średniej, albowiem jego mózg orzeknie, “e "to się nie trzyma kupy". Mimi niezależnie od tego, jak ciężko na nie pracował, podświadomie stworzy tylko przeciętność.
Tłumaczenie z angielskiego: Andrzej Bazgier