Z perspektywy nauki „nowatorskiej” charakter starzenia się jednostki jest przede wszystkim odbiciem ich podświadomych przekonań, a nie historii genetycznej. Jak omówiono w Biologia wiary, aktywność EEG mózgu w ciągu pierwszych sześciu lat życia ujawnia, że umysł dziecka jest głównie zaangażowany w trans hipnotyczny. W konsekwencji wszystko, czego dziecko doświadcza lub uczy się w tym krytycznym okresie rozwoju, jest bezpośrednio przesyłane do podświadomości.
Te nabyte percepcje rozwojowe reprezentują fundamentalne przekonania, które zasadniczo kontrolują biologię jednostki przez resztę jej życia. Ten wniosek jest poparty niedawnymi badaniami medycznymi, które ujawniły, że skłonność do doświadczania choroby w wieku dorosłym jest determinowana wpływami środowiska w okresie okołoporodowym, płodowym i niemowlęcym.