Przez pierwsze trzy miliardy lat życia na Ziemi biosfera składała się tylko z organizmów jednokomórkowych, takich jak ameby, pantofelki, drożdże, glony i bakterie. Sześćset milionów lat temu pojedyncze komórki zaczęły zwiększać swoje przetrwanie, łącząc się w małe grupy kolonialne. Życie we wspólnocie oferowało dwie ważne korzyści związane z przetrwaniem: 1) zbiorowa „świadomość” komórek komunalnych oferuje większe możliwości przetrwania w porównaniu z ograniczoną świadomością posiadaną przez pojedyncze, wolno żyjące komórki; i 2) bardziej efektywne energetycznie jest życie we wspólnocie… dwóch może żyć równie tanio jak jedno.
W społecznościach komórkowych składających się z niewielkiej liczby komórek każda komórka jest w stanie efektywnie odczytywać sygnały środowiskowe i reagować na nie. Jednak w większych społecznościach komórki pośrodku tłumu nie są w stanie skutecznie komunikować się z dominującym środowiskiem zewnętrznym. Ten problem został rozwiązany poprzez stworzenie wyższego rzędu organizacji gminnej. Zamiast wykonywania przez każdą komórkę wszystkich własnych zadań wymagających przeżycia, komórki w większych społecznościach komórkowych stały się bardziej wydajne dzięki ekspresji wyspecjalizowanych funkcji.
Poprzez proces rozróżnianiewyspecjalizowane typy komórek, takie jak komórki skóry, komórki serca, komórki kostne, komórki mięśniowe i komórki nerwowe, wyewoluowały między innymi ze wspólnych komórek progenitorowych (przodków). Każdy typ komórki zapewnia wyspecjalizowaną usługę wspierającą przetrwanie społeczności. Na przykład komórki nerwowe ewoluowały w celu organizowania i koordynowania działań poszczególnych komórek tworzących społeczność. Komórki nerwowe „odczytują” sygnały otoczenia, interpretują je, wybierają odpowiednie zachowania, a następnie wysyłają wytyczne behawioralne do populacji komórkowej.
Chociaż możesz postrzegać siebie jako jedną całość, w rzeczywistości ty to wysoce zintegrowana organizacja składająca się z 50 bilionów pojedynczych komórek żyjących w tętniącej życiem społeczności pod skórą. Twój mózg i układ nerwowy stanowią podzbiór komórek, których funkcją jest postrzeganie i interpretowanie sygnałów środowiskowych, a następnie koordynowanie funkcji pięćdziesięciu bilionów komórek organizmu.