Het concept van liefde is inderdaad eeuwenlang slechts een begrip of een verklaring geweest om innerlijke gevoelens te beschrijven. In de afgelopen jaren is de definitie nu echter in verband gebracht met neurochemie.
Drie hormonen, en vooral hun onderlinge relaties, zijn nu vastgesteld als de chemie die verantwoordelijk is voor liefde, verlangen, intimiteit en binding. De drie belangrijkste hormonen zijn oxytocine (de chemie die de hechting in relaties verbetert, passende psychologische grenzen stelt en intieme relaties onderhoudt. In de literatuur wordt het eigenlijk het 'liefdeshormoon' genoemd), dopamine (een krachtig 'gevoel- goede ”chemische stof in het beloningssysteem van de hersenen, geassocieerd met plezier - en verslaving) en serotonine (een chemische stof in de hersenen geassocieerd met welzijn en kalmte.)