Het werk waar ik bij betrokken ben, is met fractale beelden die de aard van het evolutieproces weerspiegelen, gebaseerd op een groeiend oppervlak. Geen blanco willekeurige ontvouwing van evolutie, maar van soortgelijke patronen die zich uitbreiden, daarom kunnen we de richting van de toekomst zien door de eerdere patronen te zien.
We zien de mens als een individuele entiteit, maar dat is niet waar, mensen maken deel uit van een grotere gemeenschap, net als de cellen in het lichaam. Visie om te erkennen dat 50 biljoen cellen een politieke sociale organisatie hebben die werkt. Waar we voor staan is de evolutie van de mensheid. Fractale geometrie is een kaart: "zoals boven, zo beneden." Hoe deze cellen communiceren, organiseren, laat een patroon zien dat kan worden gebruikt om op de mensheid toe te passen en erachter te komen.
Ik denk dat dit nodig is om deel uit te maken van onze publieke visie. Dat we moeten inzien dat elk orgaan als een andere natie is. Ze kunnen elkaar niet aanvallen, wat vanuit dit begrip geen enkele zin heeft. De grootste ziekte is nu auto-immuunziekte.