De natuur heeft dit hele geboorteproces gecreëerd en elke stap is instrumenteel en effectief bij het creëren van een natuurlijke, normale ontwikkeling van een mens. Wanneer we proberen het proces te omzeilen of het gebruik van chemicaliën en medicijnen te verstoren, leiden we een heel natuurlijk proces van evolutie af. En nogmaals, elke stap is een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van het kind. Om een kind bijvoorbeeld heel goed te laten presteren in het leven, moet hij echt een kruipperiode hebben voordat hij begint te lopen. Als je de kruipfase probeert te omzeilen en het kind meteen laat lopen, mis je een heel belangrijke ontwikkelingsfase. We ontdekken nu dat dit ook geldt voor de bevalling. Het geboortekanaal doorlopen is een ontwikkelingsproces dat het lot en de toekomst van dit kind, de hele ervaring, beïnvloedt. Wanneer we ons met dit proces bemoeien, bemoeien we ons met de natuurlijke relatie en de miljoenen jaren die nodig waren om het proces te creëren. Elke stap was relevant voor de natuur, anders had de natuur het niet gedaan. De natuur is erg efficiënt. Het doet alles met een reden. Het zijn mensen die denken: "Ach, dat was niet nodig, dat kunnen we veranderen." En dat is waar de problemen beginnen. Dit geldt vooral met betrekking tot de kritische binding die plaatsvindt op het moment van geboorte. Een kind is in de ene wereld geweest en komt dan in een nieuwe wereld. Als je een astronaut was die heel veilig in je capsule zat met alles wat je nodig hebt, zou je heel gezond zijn. Wat als je plotseling wordt verteld: "Oké, je moet uitstappen voor een ruimtewandeling, buiten de capsule springen en in de ruimte gaan zweven." Je zou zeggen: "Oké, ik heb mijn navelstreng om en ik ben nog steeds behoorlijk verbonden." Maar wat zou er met een astronaut gebeuren als de navelstreng werd doorgesneden en de astronaut nu in de ruimte zweeft? Zo verdwaald en verlaten, zou de angst voor deze verbroken verbinding hem diepgaand raken. En angst doodt; mensen kunnen doodsbang zijn. Stel je een kind voor dat tijdens zijn hele ontwikkelingsperiode verbonden is geweest en plotseling de wereld in wordt geduwd; de navelstreng is doorgesneden en nu zweeft het kind. Wanneer een kind tijdens het geboorteproces bij de moeder wordt weggehaald, is dat de ultieme angst die een kind ooit zal ervaren. Het heeft ingrijpende fysiologische gevolgen voor het hormonale systeem en geloofssysteem van het kind en zijn vertrouwen in de wereld.
Wanneer een kind echter wordt geboren en op de buik van zijn moeder wordt gelegd en het kind komt van nature tot aan de borst, dan ligt het hoofd van de baby op de borst van de moeder en wordt de hartslag die er gedurende de hele ontwikkelingsperiode was, hersteld naar het kind. De veiligheid, de aanraking, het comfort en de binding die gedurende deze tijd plaatsvindt, is meer dan alleen fysieke binding - het is een energiebinding. Het vervult het natuurlijke ontwikkelingsproces, verzekert dit kind van geluk en gezondheid, en laat hem weten dat hij wordt verwelkomd en geliefd. Als we van de geboorte een medische procedure maken, gooien we een steeksleutel in het hele systeem. Nu beginnen we bijvoorbeeld te ontdekken dat de gebeurtenissen tijdens het geboorteproces zelf het lot van het kind voor de rest van zijn leven zullen bepalen. Als de bevalling moeilijk verloopt met allerlei complicaties, leert de pasgeborene van deze ervaring. Het is de eerste indruk van hoe deze nieuwe wereld eruitziet. We moeten dus weten dat dit kind veel meer is dan alleen een bundel cellen die wordt geboren. Het is een intelligent mens die zich terdege bewust is van de omgeving. De baby heeft op dit moment veel behoeften. Als we daarmee interfereren, interfereren we niet alleen met het onmiddellijke geboorteproces, maar we interfereren ook met de rest van het leven van dat kind. Het is tijd dat we stoppen en heroverwegen wat we doen, vooral wanneer we normale geboorteprocessen omzeilen.