Als we als soort willen overleven en gedijen, moeten we onze missie bewust verleggen van individueel overleven naar soortentoerisme. Hoewel er momenteel geen 12-stappenprogramma is voor een soort die “herstelt” van 5,000 jaar beschaving, bieden we een 3-stappenplan aan omdat we eerlijk gezegd geen tijd hebben voor alle twaalf stappen. De stappen zijn Bewustwording, Intentie en Praktijk.
Aangezien we aan de vooravond staan van bewuste evolutie, is de eerste allerbelangrijkste stap om ons bewust te worden van wat de wetenschap ons nu vertelt over de aard van de menselijke natuur. Zoals we in ons boek opmerken, zijn de vier fundamentele overtuigingen van het wetenschappelijk materialisme - ongelegen - weerlegd door de wetenschap! Als we erkennen dat zoveel van wie we ons voorstellen dat we zijn, gebaseerd is op geprogrammeerde, "onzichtbare" overtuigingen, kunnen we beginnen te erkennen dat deze programmering het enige is dat we gemeen hebben. Het hele idee van "schuld" op dat punt lijkt absurd. Zoals het bijbelse gebod zegt: "Vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen."
In deze vergeving en bevrijding van schuld kunnen we verantwoordelijkheid aanvaarden. Dat wil zeggen, we kunnen ervoor kiezen om anders te reageren. Bijgevolg is de volgende genezingsstap het maken van een opzettelijke keuze om verouderde overtuigingen los te laten en afstand te nemen van de "rups" -instellingen en -denken, en in plaats daarvan te investeren in de nieuwe vlindermaatschappij die lokaal en wereldwijd in opkomst is. De gemeenschap van "imaginaire cellen" die socioloog Paul Ray "culturele creatieven" noemt, is in iets meer dan tien jaar tijd gegroeid van 50 naar 70 miljoen volwassen Amerikanen. We kunnen ervoor kiezen om onze eigen missie te combineren met die van dit nieuwe organisme, om een web van massaconstructie te weven, zodat de vlinder kan stijgen als de rups valt.
Dat brengt ons bij de laatste stap. Nu we weten wat de wetenschap ons vertelt over de ware aard van de menselijke natuur, wat kunnen we eraan doen? Hoe worden onze levens anders als we onszelf gaan herkennen als cellen in een nieuw organisme dat de mensheid heet? Hoe bevrijden we ons van onze persoonlijke en collectieve programmering van beperkingen? Welke praktijken passen we dagelijks toe die ons eraan herinneren wie we werkelijk zijn? Evolutie is, net als de hemel, geen bestemming, maar een praktijk.
Een wonderbaarlijke genezing wacht op deze planeet zodra we onze nieuwe verantwoordelijkheid aanvaarden om gezamenlijk voor de Tuin te zorgen in plaats van te vechten om de grasmat. Wanneer een kritieke massa mensen dit geloof echt in hun hart en geest bezit en daadwerkelijk vanuit deze waarheid begint te leven, zal onze wereld uit de duisternis tevoorschijn komen in wat neerkomt op een spontane evolutie.