Een dialoog met Gregg Braden en Dr. Bruce Lipton
Door Meryl Ann Butler
Gepubliceerd in Awareness Magazine
Uitgave november / december 2006
We leven ons leven op basis van wat we geloven over onze wereld, onszelf, onze mogelijkheden en onze grenzen. Wat als die overtuigingen niet kloppen? Wat zou het betekenen om te ontdekken dat alles, van het DNA van het leven tot de toekomst van onze wereld, gebaseerd is op een eenvoudige "Reality Code" die naar keuze kan worden gewijzigd en opgewaardeerd? In een zeldzaam, verlengd weekend nodigen Gregg Braden, Bruce Lipton en Todd Ovokaitys ons uit op een reis om precies dat te doen!
(Deel 1 van dit artikel, met een interview met Gregg Braden, verscheen in het september / oktober 2006 nummer van Awareness Magazine. Het is online te vinden op www.awarenessmag.com. Deel 2 vervolgt ons interview met Dr. Bruce Lipton.)
MAB: Bruce, het samenvoegen van jouw werk en dat van Gregg Braden is zo opwindend! Bedankt voor uw bereidheid om enkele van uw gedachten met ons te delen.
Dr. Bruce H. Lipton: Bedankt, ik ben blij om mee te doen!
MAB: Het uitgangspunt van uw boek "The Biology of Belief" is dat mensen niet, zoals eerder werd aangenomen, het slachtoffer zijn van onze genen, maar dat de omgeving een direct effect heeft op ons DNA. Zou je het willen toelichten?
BL: Zeker. Tot voor kort dacht men dat genen zelfactualiserend waren, wat betekent dat genen zichzelf aan en uit konden zetten. Als gevolg hiervan geloven de meeste mensen tegenwoordig dat ze genetische automaten zijn en dat hun genen hun leven beheersen.
Maar mijn onderzoek introduceert een radicaal nieuw begrip van celwetenschap. De nieuwe biologie laat zien dat we ons genoom 'beheersen' in plaats van erdoor gecontroleerd te worden. Het wordt nu erkend dat de omgeving, en meer specifiek onze perceptie of interpretatie van de omgeving, de activiteit van onze genen rechtstreeks controleert. Dit verklaart waarom mensen spontane remissies kunnen krijgen of kunnen herstellen van verwondingen die als blijvende handicap worden beschouwd.
MAB: Dan gaat het echt om "geest boven materie"?
BL: Ja, dit nieuwe perspectief van de menselijke biologie beschouwt het lichaam niet als slechts een mechanisch apparaat, maar omvat eerder de rol van geest en ziel. Deze doorbraak is fundamenteel bij alle genezing omdat het erkent dat wanneer we onze perceptie of overtuigingen veranderen, we totaal verschillende boodschappen naar onze cellen sturen, waardoor hun expressie opnieuw wordt geprogrammeerd.
Deze nieuwe wetenschap wordt epigenetica genoemd. Het bestaat al ongeveer 16 jaar, maar het wordt nu pas aan het grote publiek voorgesteld. De American Cancer Society is bijvoorbeeld een organisatie die de afgelopen 50 jaar op zoek is naar kankergenen. Maar ze hebben ontdekt dat slechts ongeveer 5 procent van de kanker een genetische band heeft, waardoor 95% niet genetisch verbonden is. Onlangs publiceerde de American Cancer Society een statistiek die zei dat 60 procent van de kanker kan worden vermeden door levensstijl en dieet te veranderen. Dus nu vertellen ze ons: "Het is de manier waarop je leeft, het zijn niet je genen."
MAB: Dus de lang gewilde "Fontein van de Jeugd" zou precies in onszelf kunnen zijn?
BL: In elk van onze lichamen zijn er op dit moment miljarden stamcellen, embryonale cellen die zijn ontworpen om beschadigde weefsels en organen te repareren of te vervangen.
De activiteit en het lot van deze regeneratieve cellen worden echter epigenetisch gecontroleerd. Dat betekent dat ze diepgaand worden beïnvloed door onze gedachten en percepties over de omgeving. Daarom kunnen onze opvattingen over veroudering de stamcelfunctie verstoren of versterken, waardoor onze fysiologische regeneratie of achteruitgang wordt veroorzaakt.
MAB: Welke rol speelt evolutie hierin?
BL: Nou, het blijkt dat Darwin het bij het verkeerde eind had. De huidige wetenschap negeert Darwins theorieën die de nadruk leggen op concurrentie en strijd, maar het kan jaren duren voordat deze informatie in de leerboeken terechtkomt. Samenwerking en gemeenschap zijn eigenlijk de onderliggende principes van evolutie, evenals de onderliggende principes van celbiologie. Het menselijk lichaam vertegenwoordigt de gezamenlijke inspanning van een gemeenschap van vijftig biljoen enkele cellen. Een gemeenschap is per definitie een organisatie van individuen die zich inzetten voor een gedeelde visie.
Jean-Baptiste Lamarck had het vijftig jaar voor Darwin gelijk. In 1809 schreef Lamarck dat de problemen waarmee de mensheid te kampen zal krijgen, zullen voortkomen uit ons afscheiden van de natuur, en dat zal leiden tot de ontbinding van de samenleving. Zijn begrip van evolutie was dat een organisme en zijn omgeving een coöperatieve interactie creëren. Als je het lot van een organisme wilt begrijpen, moet je zijn relatie tot de omgeving begrijpen. Hij erkende dat onszelf afscheiden van onze omgeving ons afsnijdt van onze bron. Hij had gelijk.
En als je de aard van epigenetica begrijpt, zie je dat zijn theorie nu onderbouwd is. Omdat hij eerder geen mechanisme had om zijn theorie te begrijpen, en vooral omdat we het concept kochten van neodarwinistische biologen die zeiden dat het menselijk lichaam onderhevig was aan genetische controle, zag Lamarck er stom uit. Maar Raad eens? Nieuwe toonaangevende wetenschap onthult tenslotte dat hij gelijk had.
MAB: Dus, hoe verloopt dit op cellulair niveau?
BL: Informatie uit de omgeving wordt via het celmembraan naar de cel overgedragen. Vroeger dachten we dat de celkern het brein van de cel was. Maar in 1985 ontdekte ik dat het membraan eigenlijk het brein van de cel is. De kern, zo blijkt, is eigenlijk het voortplantingscentrum.
Het celmembraan (mem-brain!) Bewaakt de toestand van de omgeving en stuurt vervolgens signalen naar de genen om cellulaire mechanismen in te schakelen, die op hun beurt zorgen voor overleving. In het menselijk lichaam sturen de hersenen berichten naar het celmembraan om het gedrag en de genetische activiteit ervan te beheersen. Dit is hoe de geest, via de hersenen, onze biologie bestuurt.
Een belangrijke discipline in de gezondheidswetenschappen wordt bijvoorbeeld psychoneuro-immunologie genoemd. Letterlijk betekent deze term: de geest (psycho-) controleert de hersenen (neuro-) die op hun beurt het immuunsysteem aansturen (immunologie). Dit is hoe het placebo-effect werkt!
Wanneer de geest merkt dat de omgeving veilig en ondersteunend is, richten de cellen zich op groei. Cellen hebben groei nodig om het lichaam gezond te laten functioneren.
Bij stress nemen cellen echter een verdedigende beschermingshouding aan. Wanneer dat gebeurt, worden de energiebronnen van het lichaam, die normaal gesproken worden gebruikt om de groei in stand te houden, omgeleid naar systemen die bescherming bieden. Het resultaat is dat groeiprocessen worden beperkt of uitgesteld in een gespannen systeem.
Hoewel onze systemen perioden van acute (korte) stress kunnen opvangen, is langdurige of chronische stress verzwakkend omdat de energiebehoefte van het lichaam het onderhoud verstoort dat het nodig heeft, en dit is wat leidt tot disfunctie en ziekte.
De angst die sinds 9-11 in de Verenigde Staten is gepropageerd, heeft bijvoorbeeld een diepgaand destructief effect gehad op de gezondheid van onze burgers. Elke keer dat de regering reclame maakt voor meer terreuraanslagen, zorgt de angst ervoor dat stresshormonen onze biologie afsluiten en een beschermingsreactie nemen.
Sinds de aanslag op het World Trade Center is de gezondheid van het land sterk gedaald en zijn de winsten van de farmaceutische bedrijven enorm gestegen (met een stijging van 100% in minder dan vijf jaar!)
Ons terreurwaarschuwingssysteem met kleurcodering is ook verantwoordelijk voor een ander ernstig gevolg. In een staat van angst veranderen stresshormonen de bloedstroom in de hersenen. Onder normale, gezonde situaties is de bloedstroom in de hersenen bij voorkeur gericht op de voorhersenen, de plaats van bewuste controle. Bij stress vernauwen de bloedvaten van de voorhersenen zich, waardoor het bloed naar de achterhersenen wordt gedwongen, het centrum van onderbewuste reflexcontrole. Simpel gezegd, in de angstmodus worden we reactiever en minder intelligent.
MAB: In uw workshop sprak u over hoe we stressinformatie ontvangen. Zou je daar wat meer over willen zeggen?
BL: Zeker. De belangrijkste bron van stresssignalen is de centrale stem van het systeem, de geest. De geest is als de bestuurder van een voertuig.
Als we goede rijvaardigheden gebruiken bij het omgaan met ons gedrag en het omgaan met onze emoties, dan moeten we anticiperen op een lang, gelukkig en productief leven. Ineffectief gedrag en disfunctioneel emotioneel management daarentegen, zoals een slechte bestuurder, benadrukken het cellulaire voertuig, verstoren de prestaties ervan en veroorzaken een storing.
Stressinformatie kan naar de cel komen vanuit de twee afzonderlijke geesten die de controlerende centrale stem van het lichaam creëren.
De (zelf) bewuste geest is de denkende jij; het is de creatieve geest die vrije wil uitdrukt. Het is het equivalent van een 40-bits processor in die zin dat hij de input van ongeveer 40 zenuwen per seconde aankan.
Het onderbewustzijn daarentegen is een supercomputer die is geladen met een database met voorgeprogrammeerde gedragingen. Het is een krachtige processor van 40 miljoen bits die elke seconde meer dan 40 miljoen zenuwimpulsen interpreteert en erop reageert. Sommige programma's zijn afgeleid van genetica: dit zijn onze instincten. De overgrote meerderheid van de onbewuste programma's wordt echter verworven door onze ontwikkelingsleerervaringen.
Het onderbewustzijn is geen zetel van redenering of creatief bewustzijn, het is strikt een stimulus-respons "afspeel" -apparaat. Wanneer een omgevingssignaal wordt waargenomen, activeert het onderbewustzijn reflexief een eerder opgeslagen gedragsreactie - geen denken vereist!
Het verraderlijke deel van het automatische pilootmechanisme is dat onderbewust gedrag wordt geprogrammeerd om in te grijpen zonder de controle van of de observatie door het bewuste zelf. Neurowetenschappers hebben onthuld dat 95% -99% van ons gedrag onder controle is van het onderbewustzijn. Bijgevolg observeren we dit gedrag zelden of veel minder weten we dat ze zelfs betrokken zijn.
Terwijl je bewuste geest merkt dat je een goede chauffeur bent, is het de onbewuste geest die meestal de handen aan het stuur heeft. En de onbewuste geest drijft je misschien op de weg naar de ondergang.
We zijn ertoe gebracht te geloven dat we door wilskracht te gebruiken de negatieve programma's van ons onderbewustzijn kunnen omzeilen. Om dat te doen, moet men helaas constant zijn eigen gedrag waken.
Er is geen observerende entiteit in het onderbewustzijn die de gedragsbanden bekijkt. Het onderbewustzijn is strikt een machine voor het afspelen van opnamen. Bijgevolg is er geen onderscheid of een onbewust gedragsprogramma goed of slecht is, het is maar een tape. Op het moment dat je in bewustzijn vervalt, zal het onderbewustzijn automatisch zijn eerder opgenomen, op ervaring gebaseerde programma's afspelen en afspelen.
MAB: Hoe kwamen we in de eerste plaats aan onze onderbewuste programmering?
BL: De prenatale en neonatale hersenen werken voornamelijk in delta- en theta-EEG-frequenties gedurende de eerste zes jaar van ons leven. Dit lage niveau van hersenactiviteit wordt de hypnagogische toestand genoemd.
In deze hypnotische trance hoeft een kind niet actief gecoacht te worden in specifiek gedrag. Ze verkrijgt haar gedragsprogrammering door simpelweg ouders, broers en zussen, leeftijdsgenoten en leraren te observeren.
Bovendien downloadt het onderbewustzijn van een kind ook overtuigingen met betrekking tot zichzelf. Wanneer een ouder of leraar een jong kind vertelt dat hij ziekelijk, dom, slecht of niet verdienstelijk is, wordt ook dit als een feit in het onderbewustzijn van de jongere gedownload. Deze verworven overtuigingen vormen de centrale stem die het lot van de cellulaire gemeenschap van het lichaam bepaalt.
MAB: Dat is behoorlijk ontnuchterend! Het lijkt me dat ons onderbewustzijn als een brok groen kryptoniet is van Supermans thuisplaneet, het enige dat hem van zijn superkrachten zou kunnen ontdoen. Het kryptoniet is analoog aan de rotsachtige fundamenten van de kindertijd. Zoals je eerder aangaf, is het onderbewustzijn van nature niet slecht - en het kryptoniet ook niet. Toch is het via deze wegen dat de programmering van onze kindertijd terugkomt om ons als volwassenen te plagen, en - van wat je zegt - ons berooft van onze eigen superkrachten! Veel mensen voelen zich zo vast, ineffectief en slachtoffer, ondanks het feit dat hun bewuste bedoelingen gericht zijn op succes. Dus we komen bij de ultieme vraag: hoe kan het onderbewustzijn geherprogrammeerd worden?
BL: Om een gedragsband te veranderen, moet u op de opnameknop drukken en vervolgens het programma opnieuw opnemen met de gewenste wijzigingen. Er zijn verschillende manieren om dit met het onderbewustzijn te doen.
Ten eerste kunnen we zelfbewuster worden en minder vertrouwen op geautomatiseerde onderbewuste programma's. Door volledig bewust te zijn, worden we de meesters van ons lot in plaats van de slachtoffers van onze programma's. Dit pad lijkt op boeddhistische opmerkzaamheid.
Ten tweede behandelt klinische hypnotherapie het probleem direct in de hypnagogische toestand.
Bovendien kunnen we een verscheidenheid aan nieuwe energiepsychologische modaliteiten gebruiken die een snelle en diepgaande herprogrammering van beperkende onderbewuste overtuigingen mogelijk maken. Dit zijn vormen van Superlearning die beide hersenhelften tegelijkertijd openen en integreren, waardoor we onze onderbewuste programma's kunnen herschrijven. Door deze processen te gebruiken die mechanisch vergelijkbaar zijn met het pushen van het opnameprogramma op de cassettespeler van het onderbewustzijn, zijn we in staat om de beperkende percepties, overtuigingen en zelfsaboterend gedrag los te laten.
Energiepsychologische modaliteiten omvatten Psych-K, Holographic Repatterning, EFT (Emotional Freedom Techniques), EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) en BodyTalk.
MAB: Als bouwer van labyrinten merk ik dat veel mensen fysieke gewaarwordingen van diep welzijn en vrede rapporteren als gevolg van het lopen door een labyrint, evenals een gevoel van tijdloosheid, zoals in een veranderde of hypnagogische toestand. Veel spontane genezingen lijken een direct gevolg te zijn van labyrintwandelen, en ik heb zelf genezingen ervaren en een gevoel van buitengewoon welzijn. Zie je deze modaliteit ook als een manier om het onderbewustzijn te herprogrammeren?
BL: Ik geloof dat elk proces dat ons zelfbewustzijn vergroot en ons in staat stelt om te observeren en met ons onderbewustzijn om te gaan, de poort voor verandering zal openen. Met bewust bewustzijn kunnen we ons leven actief transformeren, zodat ze gevuld zijn met liefde, gezondheid en welvaart. Het gebruik van deze nieuwe "herschrijf" -modaliteiten biedt een manier om te communiceren met de cellen van je lichaam en vormt de link naar zowel transformatieve biologie als psychologie.
MAB: Dit was geweldig, bedankt Bruce, voor het delen van je inzichten!
BL: Bedankt, ik heb er van genoten!
Gregg Braden en Bruce Lipton banen de paden van bewustzijn van onze onderlinge verbondenheid met het Quantum Field en leiden ons naar nieuwe en opwindende inzichten. Zelfs de presentatiestijl van dit dynamische duo is significant - deze jongens leven de samenwerking die ze prediken! Braden en Lipton bieden hun materiaal aan in een geïntegreerde dans van perfect getimede synergie, terwijl hun twee onderscheidende takken van de wetenschap passend samenkomen in het hart.
Gregg Braden is een voormalig Senior Aerospace Systems Designer die de bestsellerauteur van de New York Times is geworden. Zijn boeken omvatten "Walking Between the Worlds", "Awakening to Zero Point", "The Isaiah Effect", "The God Code", "Secrets of the Lost Mode of Prayer" en "The Divine Matrix". Hij biedt seminars aan en begeleidt internationale reizen op zoek naar het heilige. (www.greggbraden.com)
Dr. Bruce H. Lipton is auteur van het best verkochte boek van de Los Angeles Times, "The Biology of Belief: Unleashing the Power of Consciousness, Matter and Miracles". Als cellulair bioloog is hij voormalig universitair hoofddocent aan de School of Medicine van de University of Wisconsin en voormalig onderzoeker aan de School of Medicine van Stanford University. Hij biedt workshops in de VS en internationaal. (www.bruce-lipton.com, www.beliefbook.com)
Meryl Ann Butler is een vrouw uit de Renaissance: kunstenaar, auteur, docent, labyrintbouwer en vreugdevolle ontdekkingsreiziger van de allernieuwste kwantumontwikkelingen. "90 Minute Quilts" is haar handboek voor persoonlijke en planetaire genezing door middel van creativiteit, plezier en stof. Ze zegt: "Ze noemen quilts niet voor niets 'dekbedden'!" Opgeleid in New York door een van de studenten van Norman Rockwell, geeft ze les aan volwassenen en kinderen in de omgeving van Los Angeles in traditioneel tekenen en schilderen, evenals in quilten en vezelkunsten.
