Ik zou je willen vertellen hoe mijn leven als een 'getransformeerde' wetenschapper begon om een context te schetsen waarom ik me tot een 'onwetenschappelijk' orakel als de En Ching voor begrip en richting over de oplossing waarin we ons vandaag bevinden.
Als cellulair bioloog is mijn werk altijd gedreven door de wens om de aard van het leven te begrijpen. Ik zal nooit de eerste keer vergeten dat ik een elektronenmicroscoop gebruikte op de graduate school. De grote bedieningsconsole van de microscoop leek op de instrumentenpanelen van een Boeing 747. Hij was gevuld met schakelaars, verlichte meters en veelkleurige indicatielampjes. Grote tentakelachtige reeksen dikke stroomkabels, waterslangen en vacuümleidingen straalden vanaf de basis van de microscoop uit als penwortels bij de stam van een boom. Het geluid van rammelende vacuümpompen en het gezoem van gekoelde waterrecirculatoren vulden de lucht. Voor zover ik wist, was ik zojuist doorgelopen naar het commandodek van de USS Enterprise. Blijkbaar was het de vrije dag van kapitein Kirk, want aan de console zat mijn professor celbiologie. Ik keek aandachtig toe terwijl mijn mentor de uitgebreide procedure begon om een weefselspecimen in de hoogvacuümkamer van de elektronenmicroscoop te brengen. Ten slotte begon hij de vergroting van het weefselspecimen stap voor stap te vergroten: eerst 100x, dan 1,000x, dan 10,000x. Toen we de warpaandrijving raakten, werden de cellen vergroot tot meer dan 100,000 keer hun oorspronkelijke grootte.
Het was inderdaad Star Trek, maar in plaats van de ruimte binnen te gaan, gingen we de diepe innerlijke ruimte binnen waar 'nog nooit een mens is geweest'. Het ene moment observeerde ik een miniatuurcel en seconden later vloog ik diep de moleculaire architectuur ervan in. Ik wist dat begraven in de cytoarchitectuur van de cel waren aanwijzingen die inzicht zouden verschaffen in de mysteries van het leven. Tijdens de graduate school, postdoctoraal onderzoek en tijdens mijn carrière als hoogleraar medische school, werden mijn wakkere uren verbruikt door verkenningen in de moleculaire anatomie van de cel.
Hoewel mijn verkenning van de 'geheimen van het leven' leidde tot een succesvolle onderzoekscarrière waarin ik gekloonde stamcellen bestudeerde die in weefselkweek werden gekweekt, liep ik uiteindelijk de wetenschappelijke gevestigde orde af omdat de resultaten van mijn onderzoek me dwongen de dogma's in twijfel te trekken waarop celbiologen en andere levenswetenschappers baseren hun werk. Ik verwijs naar deze dogma's als de "Drie Veronderstellingen van de Apocalyps" omdat ik niet geloof dat de menselijke beschaving zal overleven tenzij we ons afkeren van deze valse overtuigingen. In het bijzonder verwierp ik deze drie aannames: 1) genen beheersen de biologie, 2) evolutie is een willekeurig proces gedreven door een strijd om de survival-of-the-fittest, en 3) het leven kan worden begrepen door alleen de fysieke delen van de lichaam.