Zoals ik al zei in mijn lezingen, als we in de spiegel kijken, zien we een enkele entiteit (wijzelf) terugkijken. Dit is echter een misvatting omdat we geen enkelvoudige entiteiten zijn, we zijn dat wel gemeenschappen bestaat uit wooneenheden die cellen worden genoemd. Alle "karakters" die we uitdrukken als mensen zijn afgeleid van het functioneren van onze cellen. Interessant is dat waar we organen hebben om een functie uit te voeren, een cel heeft organellen (miniatuurorgels) die dezelfde functies vervullen. In feite is er GEEN nieuwe functie in een menselijk lichaam die nog niet tot expressie wordt gebracht door cellen. Elk systeem dat we hebben, bijvoorbeeld spijsverterings-, ademhalings-, uitscheidings-, voortplantings-, zenuw- en immuunsysteem, is in elke cel aanwezig. Interessant is dat dezelfde mechanismen die door een cel worden gebruikt om zijn gedrag uit te voeren, dezelfde mechanismen zijn in het hart van onze menselijke systemen die hetzelfde gedrag vertonen. Een simpele waarheid is dat we zijn gemaakt naar het "beeld" van onze eigen cellen. Dat is de reden waarom onderzoek naar celmechanismen op ons van toepassing kan zijn, omdat ze rechtstreeks verband houden met dezelfde mechanismen die in het menselijk lichaam worden gebruikt.
Een dergelijke bevinding zou echter worden verwacht als we erachter komen dat het universum is gebouwd op fractale geometrie.