Eind jaren zestig begon ik stamcellen te "klonen". Ik zou een stamcel isoleren en die zelf in een kweekschaal doen. De cel deelt zich elke 1960-10 uur. Na twee weken in cultuur heb ik duizenden als-cellen… allemaal genetisch identiek (afgeleid van dezelfde ouder). Ik verdeelde de populatie in drie groepen en inoculeer elke groep in zijn eigen weefselkweekschaal. Ik introduceer een anders kweekmedium in elk van de drie schalen (het kweekmedium is de omgeving van de cel). In de ene schaal vormen de cellen bot, in de ene schaal vormen de cellen spieren en in de derde schaal vormen de cellen vetcellen. PUNT: Welke controle is het "lot" van de cellen? De omgeving.
Deze studies werden uitgevoerd in het begin van de jaren zeventig, een tijd waarin de wetenschap verankerd was in het idee van 'genetisch determinisme', de overtuiging dat genen het leven beheersen. Mijn experimenten onthulden een andere realiteit, maar mijn collega's negeerden de bevindingen over het algemeen en schreven ze toe aan "uitzonderingen" of anomalieën. Helaas snapten ze het gewoon niet ... er zijn GEEN anomalieën / uitzonderingen ,! Hun uiterlijk betekent dat we iets niet begrijpen. De gegevens lieten zien dat de genen gewoon 'potentiëlen' waren en dat de omgeving de genactiviteit controleerde. Verander de omgeving en verander het lot van de cellen.
Ik onderzocht de mogelijke mechanismen waarmee omgevingsinformatie de celfuncties aanstuurde. Eind jaren zeventig waren mijn studies over het controlemechanisme dat leidde tot mijn inzichten over het celmembraan als het "brein" van de cel, en lopen nog steeds voor op het geloof van de conventionele wetenschap in de kern als het controlecentrum van een cel. De inzichten van mijn werk maakten deel uit van een relatief nieuw en momenteel belangrijk wetenschapsgebied dat nu bekend staat als Signaaltransductie, de wetenschap van hoe een cel milieubewustzijn omzet in gedrag. Epigenetica is een gespecialiseerd ‘subveld’ van signaaltransductie (‘opgericht in het midden van de jaren negentig), het is een onderzoek dat zich bezighoudt met hoe omgevingsinformatie wordt vertaald in genregulatie. Dat is mijn connectie met epigenetica.
Een soortgelijk verhaal over een bioloog (Mina Bissell) die de rol van de omgeving bij het beheersen van genen erkent, staat in het bijgevoegde artikel uit de Oakland-paper. Ik liep ~ 15 jaar vooruit ... maar wie telt?