Het ontwerp van de natuur voor succesvolle menselijke voortplanting is optimaal effectief als paren een liefdevolle relatie onderhouden voor een periode van ongeveer twintig jaar, en dat is als ze maar één kind hebben. Om dergelijke langdurige relaties aan te moedigen, ontwierp de evolutie de hersenen om een cocktail van liefdesdrankjes vrij te geven die deelnemers op huwelijksreis belonen en aanmoedigen. De ervaring van verliefd worden is afgeleid van de afscheiding van neurotransmitters die ons onder andere extatisch genot geven (dopamine), onze aantrekkingskracht en aantrekkelijkheid vergroten (vasopressine), uitbundige gezondheid (groeihormoon), en een verlangen om ons te binden ( oxytocine).
Om de levensduur van de relatie verder te versterken, laat de natuur een mickey in de cocktail glijden door serotonine, het hormoon dat geassocieerd wordt met verslaving, onder controle te houden. Zodra het wittebroodswekenseffect wordt ervaren, maken de hersenen ons chemisch verslaafd om dit gedrag na te streven. Deze verslaving is win-win voor zowel de geliefden als, vanwege het gezonde nageslacht dat ze achterlaten, voor de menselijke beschaving. De keerzijde van de verslaving is natuurlijk de pijnlijke depressie en ontwenningsverschijnselen die optreden wanneer liefde en de onderliggende reproductieve imperatief falen.
De lichaamschemie in lagere organismen is de primaire regisseur van wat in wezen reflexgestuurde en onbewuste voortplantingsgedragingen zijn. Hoewel de chemie van neurotransmitters ook een belangrijke motivator is om menselijk voortplantingsgedrag aan te gaan, heeft de evolutie mensen een spelwisselaar gegeven: bewustzijn en vrije wil. Hoewel reproductief gedrag nog steeds wordt aangedreven door fysiologie, wordt wat we uiteindelijk ervaren en wat we creëren met onze reproductieve imperatief onder controle van de geest.
Zoals volledig uitgewerkt in mijn boek, Het huwelijksreiseffect: de wetenschap van het creëren van een hemel op aardeOm te begrijpen hoe we het huwelijksreis-effect creëren en waarom het verdwijnt, moeten we een onderscheid maken tussen de twee primaire onderverdelingen van de geest, de bewuste geest en het onderbewustzijn. Elke geest bezit unieke krachten en hun onderling afhankelijke samenwerking vormt onze levens- en liefdeservaringen.