Al meer dan vierhonderd jaar heeft de westerse beschaving de wetenschap gekozen als haar bron van waarheden en wijsheid over de mysteries van het leven. Allegorisch kunnen we ons voorstellen dat de wijsheid van het universum lijkt op een grote berg. We beklimmen de berg terwijl we kennis verwerven. Onze drang om de top van die berg te bereiken wordt gevoed door het idee dat we met kennis 'meesters' van ons universum kunnen worden. Roep het beeld op van de alwetende goeroe die bovenop de berg zit.
Wetenschappers zijn professionele zoekers, die de weg banen naar de "berg van kennis". Hun zoektocht voert hen naar de onbekende onbekenden van het universum. Met elke wetenschappelijke ontdekking krijgt de mensheid meer voet aan de grond bij het beklimmen van de berg. Ascentie is een wetenschappelijke ontdekking per keer geplaveid. Onderweg komt de wetenschap af en toe een splitsing in de weg tegen. Gaan ze linksaf of rechtsaf? Wanneer de wetenschap met dit dilemma wordt geconfronteerd, wordt de richting die de wetenschap kiest, bepaald door de consensus van wetenschappers die de verworven feiten interpreteren, zoals ze op dat moment worden begrepen.
Af en toe begeven wetenschappers zich in een richting die uiteindelijk tot een schijnbaar doodlopende weg leidt. Als dat gebeurt, staan we voor twee keuzes: blijf voorwaarts ploeteren in de hoop dat de wetenschap uiteindelijk een manier zal vinden om het obstakel te omzeilen, of terugkeren naar de splitsing en het alternatieve pad heroverwegen. Helaas, hoe meer de wetenschap in een bepaald pad investeert, hoe moeilijker het is voor de wetenschap om overtuigingen los te laten die het op dat pad houden. Zoals historicus Arnold Toynbee suggereerde, houdt het culturele - waartoe ook de wetenschappelijke mainstream behoort - zich onvermijdelijk vast aan vaste ideeën en starre patronen in het licht van de imposante uitdagingen. En toch ontstaan uit hun gelederen creatieve minderheden die de dreigende uitdagingen oplossen met meer levensvatbare antwoorden. Creatieve minderheden zijn actieve actoren die oude, verouderde filosofische "waarheden" omzetten in nieuwe, levensondersteunende culturele overtuigingen.
Van Reductionisme tot Holisme
Het pad dat de wetenschap momenteel bewandelt, heeft ons onbedoeld naar ons huidige moment van wereldwijde crisis gebracht. Sinds de moderne wetenschappelijke revolutie, die begon met de publicatie van Copernicus 'observatie in 1543, heeft de wetenschap het universum gezien als een fysieke machine die werkt volgens de mechanische principes die later door Newton zijn gedefinieerd. In het Newtoniaanse wereldbeeld wordt het universum bepaald door zijn materiële realiteit en zijn werking begrepen door reductionisme - het proces van het uit elkaar halen van materie en het bestuderen van zijn stukjes en beetjes. Kennis van de delen van het universum en hun interactie zou de wetenschap in staat stellen de natuur te voorspellen en te beheersen. Deze notie van controle zit vervat in het determinisme - de overtuiging dat we met kennis van de onderdelen van iets het gedrag ervan kunnen voorspellen.
De reductionistische benadering van het begrijpen van de aard van het universum heeft waardevolle kennis opgeleverd, waardoor we naar de maan kunnen vliegen, kunstmatige harten kunnen transplanteren en de genetische code kunnen lezen. Het toepassen van deze wetenschap op wereldproblemen heeft onze schijnbare ondergang versneld. Het is een simpel feit dat de samenleving zichzelf niet kan onderhouden door vast te houden aan haar huidige wereldbeeld. Baanbrekend onderzoek trekt dus fundamentele aannames in twijfel die door de conventionele wetenschap lang als dogma worden beschouwd.
In tegenstelling tot conventioneel reductionisme, is de nieuwe noetische wetenschap gebaseerd op holisme, de overtuiging dat een begrip van de natuur en de menselijke ervaring vereist dat we de delen overstijgen om het geheel te zien.
Materialisme en reductionisme wekken het idee op dat mensen losgekoppeld zijn van en boven de natuur staan. De noetische visie benadrukt dat leven is afgeleid van een integratie en coördinatie van zowel de fysieke als de immateriële delen van het universum. De oplossing van onze wereldwijde crisis vereist de integratie van reductionistische en holistische perspectieven. Deze herziening van de conventionele wetenschap zaait creatieve minderheden die ons van uitsterven zullen redden.
Door de eeuwen heen is de opgebouwde kennis van wetenschappers verzameld in een hiërarchische constructie die lijkt op een gebouw met meerdere verdiepingen. Elk niveau van het gebouw is gebouwd op de wetenschappelijke basis die wordt geboden door de ondersteunende lagere niveaus. Elke verdieping van het gebouw onderscheidt zich als een wetenschappelijke subspecialiteit. De basis voor het "Science" -gebouw is wiskunde. Nadat de wiskunde is samengesteld, is het tweede niveau van het gebouw, de fysica, opgebouwd. Gebouwd op natuurkunde is scheikunde, het derde niveau van het gebouw. Chemie dient als platform voor de vierde laag, biologie. Gebouwd op biologie is de vijfde en huidige bovenste verdieping van het gebouw, psychologie.
Eerste verdieping: een fundament van fractals en chaos
Fundamenteel voor dit nieuwe noetische curriculum is de basis die wordt geboden door wiskunde. Wiskundige wetten zijn absoluut, zeker en onbetwistbaar. Eeuwenlang worden die wetten gebruikt om het universum te isoleren en te verdelen in afzonderlijke meetbare componenten. Toekomstige wetenschap zal worden gebouwd op een opkomende nieuwe wiskunde die de nadruk legt op de disciplines fractale meetkunde en chaostheorie.
Fractals zijn een moderne versie van geometrie, officieel gedefinieerd in 1983 door IBM-wetenschapper Benoit Mandelbrot. Ze zijn eigenlijk een eenvoudige wiskunde gebaseerd op een vergelijking die optellen en vermenigvuldigen omvat, waarbij het resultaat weer in de oorspronkelijke vergelijking wordt ingevoerd en opnieuw wordt opgelost. Herhaling van de vergelijking zorgt inherent voor een geometrie die zichzelf gelijkende objecten uitdrukt die verschijnen op hogere of lagere niveaus van de grootte van de vergelijking. Organisatie op elk niveau van de natuur, zoals geneste Russische poppen, weerspiegelt een patroon dat lijkt op de organisatie die op hogere of lagere niveaus van de werkelijkheid wordt aangetroffen. De structuur en het gedrag van een menselijke cel is bijvoorbeeld gelijk aan de structuur en het gedrag van een mens, die op zijn beurt zelf gelijk is aan de structuur en het gedrag van de mensheid. Kort gezegd: "Zo boven, zo beneden". Fractale geometrie benadrukt dat het waarneembare fysieke universum is afgeleid van de integratie en onderlinge verbondenheid van al zijn onderdelen.
In plaats van een darwinistische evolutie te onderschrijven die gebaseerd is op willekeurige mutaties en een strijd om te overleven, onthult fractale geometrie dat de biosfeer een gestructureerde coöperatieve onderneming is die bestaat uit alle levende organismen. In plaats van concurrentie op te roepen als een middel om te overleven, wordt de nieuwe kijk op de natuur gedreven door samenwerking tussen soorten die in harmonie leven met hun fysieke omgeving. We moeten erkennen dat ieder mens telt, want ieder is een lid van een enkel organisme. Als we oorlog voeren, voeren we oorlog tegen onszelf.
Door middel van wiskundige vergelijkingen leidt fractale geometrie structuren af die lijken op die van de natuurlijke wereld, zoals bergen, wolken, planten en dieren. De dynamiek van die fractale structuren wordt rechtstreeks beïnvloed door de chaostheorie, een wiskunde die zich bezighoudt met de aard waarmee kleine veranderingen onverwachte uiteindelijke effecten kunnen veroorzaken. Chaostheorie definieert de processen waarmee de flap van een vlindervleugel in Azië de vorming van een tornado in Oklahoma kan beïnvloeden. Wanneer chaostheorie wordt gecombineerd met fractale geometrie, voorspelt de wiskunde verder de gedragsdynamiek die wordt waargenomen in onze fysieke realiteit, van weerpatronen tot menselijke fysiologie, van sociale patronen tot marktprijzen op de beurs.
Tweede verdieping: energiefysica
Een eeuw geleden lanceerde een groep creatieve minderheden een radicaal nieuwe kijk op hoe het universum werkt. Onder anderen Albert Einstein, Max Planck en Werner Heisenberg formuleerden nieuwe theorieën over de onderliggende mechanica van het universum. Hun werk over de kwantummechanica onthulde dat het universum geen verzameling fysieke delen is, zoals gesuggereerd door de Newtoniaanse fysica, maar is afgeleid van een holistische verstrengeling van immateriële energiegolven. Kwantummechanica onthult schokkend dat er geen echte "lichamelijkheid" is in het universum; atomen zijn gemaakt van gefocuste draaikolken van energie-miniatuur-tornado's die constant in en uit het bestaan springen. Atomen als energievelden staan in wisselwerking met het volledige spectrum van onzichtbare energievelden die het universum vormen, innig verstrengeld met elkaar en het veld waarin ze zijn ondergedompeld.
Een fundamentele conclusie van de nieuwe fysica erkent ook dat de 'waarnemer de realiteit creëert. “Als waarnemers zijn we persoonlijk betrokken bij het creëren van onze eigen realiteit! Natuurkundigen worden gedwongen toe te geven dat het universum een "mentale" constructie is. De baanbrekende natuurkundige Sir James Jeans schreef: “De stroom van kennis gaat naar een niet-mechanische realiteit; het universum begint meer op een grote gedachte te lijken dan op een grote machine. De geest lijkt niet langer een toevallige indringer in het rijk van de materie te zijn. . . we zouden het eerder moeten begroeten als de schepper en gouverneur van het rijk van de materie ”(RC Henry,“ The Mental Universe ”; Nature 436: 29, 2005).
Hoewel de kwantummechanica tachtig jaar geleden werd erkend als de beste wetenschappelijke beschrijving van de mechanismen die ons universum scheppen, houden de meeste wetenschappers vast aan het heersende materie-georiënteerde wereldbeeld, simpelweg omdat het 'beter lijkt' uit ons bestaan. Om met de tegenstrijdigheden om te gaan, hebben de meeste natuurkundigen een gemakkelijke uitweg gekozen: ze beperken de geldigheid van de kwantumtheorie tot de subatomaire wereld. De bekende theoretisch natuurkundige David Deutsch schreef: "Ondanks het ongeëvenaarde empirische succes van de kwantumtheorie, wordt de suggestie dat het letterlijk waar kan zijn als beschrijving van de natuur nog steeds begroet met cynisme, onbegrip en zelfs woede" (T. Folger, "Quantum Shmantum ”; Discover 22: 37-43, 2001).
Kwantumwetten moeten echter gelden op elk niveau van de werkelijkheid. We kunnen het ons niet langer veroorloven om dat feit te negeren. We moeten leren dat onze overtuigingen, percepties en opvattingen over de wereld de wereld creëren. Onlangs stelde natuurkundige professor RC Henry van Johns Hopkins voor dat we ‘eroverheen komen’ en de onbetwistbare conclusie accepteren: ‘Het universum is immaterieel-mentaal en spiritueel’ (RC Henry, ‘The Mental Universe’).
Derde verdieping: trillingschemie
Terwijl conventionele chemie zich heeft geconcentreerd op de atomaire elementen als miniatuur Newtoniaanse zonnestelsels die zijn samengesteld uit vaste elektronen, protonen en neutronen, benadrukt de trillingschemie, gebaseerd op kwantummechanica, dat atomen zijn gemaakt van draaiende immateriële energiedraaikolken, zoals quarks. De nieuwe chemie houdt zich bezig met de rol van trillingen bij het creëren van moleculaire bindingen en het aansturen van moleculaire interacties. Energievelden, zoals die afkomstig zijn van mobiele telefoons of van gedachten, werken samen met en beïnvloeden chemische reacties.
Trillingschemie definieert de mechanismen die de verbinding tussen lichaam en geest tot stand brengen. Het lichaam is structureel afgeleid van meer dan honderdduizend verschillende eiwitmoleculen. Eiwitten veranderen van vorm als reactie op signaalharmonische trillingen in het veld. De collectieve beweging van eiwitten genereert het gedrag dat we waarnemen als 'leven'. Levenscontrolesignalen zijn afkomstig van zowel fysische chemicaliën als immateriële energiegolven. De energie-eiwit-interface is de kruising van de verbinding tussen lichaam en geest. Via een proces dat elektroconformationele koppeling wordt genoemd, kunnen eiwitgedragingen worden beïnvloed door neurale trillingsvelden die zijn afgeleid van bewuste processen (TY Tsong, "Deciphering the Language of Cells"; Trends in Biochemical Sciences 14:89, 1989).
Vierde verdieping: The New Biology
Traditionele biologie, zoals traditionele chemie, is ook onderzocht met behulp van een reductionistische filosofie - organismen worden ontleed in cellen en cellen in moleculaire delen - om inzicht te krijgen in hoe ze werken. Het nieuwe curriculum beschouwt cellen en organismen als geïntegreerde gemeenschappen die fysiek en energetisch verstrikt zijn in hun omgeving. Het nieuwe biologische holisme onderschrijft de hypothese van James Lovelock dat de aarde en de biosfeer één levend en ademend wezen vertegenwoordigen dat bekend staat als Gaia. De studie van de Gaiaanse fysiologie, waarbij de nadruk wordt gelegd op de deelname en integratie van alle organismen op aarde, zou ons opnieuw vertrouwd maken met onze verbinding met de planeet en met onze oude rol als verzorgers van de Tuin.
Een noetische biologie zal ook de kracht van epigenetica omarmen. Epigenetica, wat zich letterlijk vertaalt als 'controle boven de genen', een nieuw erkende tweede genetische code die de activiteit en programmering van het DNA van een organisme controleert. Dit nieuwe erfelijke mechanisme laat zien hoe gedrag en genactiviteit worden gecontroleerd door de perceptie van een organisme van zijn omgeving. Het fundamentele verschil tussen de oude genetische code van DNA en de nieuwe epigenetica is dat de eerste notie genetisch determinisme onderschrijft - de overtuiging dat genen onze fysiologische en gedragskenmerken vooraf bepalen en beheersen - terwijl epigenetica erkent dat onze percepties van de omgeving, inclusief ons bewustzijn, actief controle over onze genen. Door middel van epigenetische mechanismen kan toegepast bewustzijn worden gebruikt om onze biologie vorm te geven en ons "meesters" te maken over ons eigen leven.
Vijfde verdieping: energiepsychologie
Holistische herzieningen in de ondersteunende wetenschappen van natuurkunde, scheikunde en biologie zorgen voor een radicaal vernieuwde vijfde laag, de psychologie. Eeuwenlang heeft ons materialistische perspectief de immateriële geest en het bewustzijn afgedaan als een epifenomeen van het mechanische lichaam. We zagen dat de werking van genen en neurochemicaliën - de hardware van het centrale zenuwstelsel - verantwoordelijk was voor ons gedrag en onze disfuncties. De basis van kwantummechanica, trillingschemie en epigenetische controlemechanismen zorgen echter voor een diepgaand nieuw begrip van de psychologie: de omgeving samen met de percepties van de geest bepaalt het gedrag en de genetica van de biologie. In plaats van te worden “geprogrammeerd” door onze genen, wordt ons leven beheerst door onze percepties van levenservaringen!
De omschakeling van Newtoniaanse naar kwantummechanica verandert de focus van de psychologie van fysiochemische mechanismen naar de rol van energievelden. De energiepsychologie zou zich concentreren op de software van het programmeren van bewustzijn in plaats van op de fysiochemische hardware die mechanistisch gedrag uitdrukt. Energiepsychologie heeft een directe invloed op onderbewuste programmering in plaats van te proberen genetica, fysiologie en gedrag te manipuleren. Dit nieuwe begrip zal ouders ook helpen de kracht te erkennen die fundamentele percepties hebben bij het programmeren van het onderbewustzijn. Deze erkenning kan vervolgens leiden tot ontwikkelingservaringen die de gezondheid, intelligentie en geluk van onze kinderen zullen verbeteren.
Penthouse: Noëtische wetenschap, een uitzicht vanaf de top
Dergelijke renovaties aan elke verdieping van de traditionele wetenschap versterken niet alleen het gebouw, maar ondersteunen ook een nieuwe laag, een allesomvattend veld dat bekend staat als noetische wetenschap. De noetische wetenschap benadrukt dat de structuur van het universum is gemaakt naar het beeld van het onderliggende veld. Het fysieke karakter van atomen, eiwitten, cellen en mensen wordt beheerst door immateriële energieën die gezamenlijk dat veld vormen. De cellulaire gemeenschap die elk mens omvat, reageert op een uniek spectrum van het energieveld van het universum. Dit unieke spectrum, door velen aangeduid als ziel of geest, vertegenwoordigt een onzichtbare bewegende kracht die in harmonische resonantie is met ons fysieke lichaam. Dit is de creatieve kracht achter het bewustzijn dat onze fysieke realiteit vormt.
Noetisch bewustzijn onthult dat we collectief het geïncarneerde "veld" zijn. Ieder van ons is "informatie" die een fysieke realiteit manifesteert en ervaart. Het integreren en balanceren van het bewustzijn van ons noetische bewustzijn in ons fysieke bewustzijn zal ons in staat stellen om echte scheppers van onze levenservaringen te worden. Wanneer zo'n begrip heerst, zullen wij en de aarde opnieuw de gelegenheid hebben om de Hof van Eden te creëren.
Dit artikel, Embracing the Immaterial Universe: Toward a New Noetic Science 'door Bruce Lipton, verscheen voor het eerst in Shift: At the Frontiers of Consciousness (nr. 9, dec. 2005-feb. 2006, pp. 8-12), de driemaandelijkse publicatie van de Instituut voor Noetische Wetenschappen (IONS); website: www.noetic.org. Overgenomen met toestemming, © 2006, alle rechten voorbehouden