Zowel de conventionele wetenschap als de nieuwe wetenschap zijn het erover eens dat leven op het basisniveau voortkomt uit moleculaire bewegingen binnen een biochemisch mechanisme. Om het echte geheim van het leven te ontdekken dat verder gaat dan louter mechanica, zijn we verplicht om eerst de mechanische aard van onze cellen te onderzoeken. Deze informatie is relevant voor ons voortbestaan, wat nu meer dan ooit een vraag is.
Om het leven volgens de nieuwste wetenschap gemakkelijker te begrijpen, hebben we een illustratie gemaakt van een cel met metaforische onderdelen: een set tandwielen, aangedreven door een motor, bestuurd door een schakelaar en bewaakt door een meter. (Voor lezers die niet mechanisch geneigd zijn, vragen we uw geduld. Er is een beloning.)
Een schakelaar bedient de functie door het mechanisme aan en uit te zetten. De meter is een feedbackapparaat dat rapporteert over hoe het mechanisme werkt. Zet de schakelaar aan, de versnellingen bewegen en de functie kan worden waargenomen door de meter te bewaken.
Een signaal uit de omgeving van de cel zet de tandwielen, motor, schakelaar en meter in beweging.
De versnellingen: De tandwielen zijn de bewegende delen.
In een cel worden deze bewegende delen moleculen genoemd eiwitten. Eiwitten zijn fysieke bouwstenen die zichzelf assembleren en samenwerken om het gedrag en de functies van de cel te genereren. Elk eiwit heeft een unieke structuur en grootte; in feite zijn er meer dan 150,000 verschillende eiwitdelen. Hoewel door mensen gemaakte machines behoorlijk complex kunnen zijn, verbleken menselijke mechanische technologieën in vergelijking met de geavanceerde technologie in onze cellen.
Assemblages van proteïne-tandwielen die specifieke biologische functies bieden, worden gezamenlijk genoemd paden. Een ademhalingspad vertegenwoordigt een verzameling eiwitversnellingen die verantwoordelijk zijn voor de ademhaling. Evenzo is een spijsverteringspad een groep eiwitmoleculen die een interactie aangaan om voedsel te verteren. Een spiersamentrekkingspad bestaat uit eiwitten waarvan de interacties de bewegingen van het lichaam produceren.
New-Edge Biology Conclusie # 1
Eiwitten zorgen voor de structuur en functie van biologische organismen.
De motor: De motor vertegenwoordigt de kracht die de eiwittandwielen in beweging zet.
De motor is nodig omdat het primaire kenmerk van het leven beweging is. Als de eiwitten in je lichaam niet meer bewegen, ben je goed op weg om een kadaver te worden. Daarom komt leven voort uit de krachten die eiwitmoleculen in beweging brengen en zo gedrag genereren.
De schakelaar: De schakelaar is het mechanisme dat de motor vertelt om de eiwittandwielen in beweging te zetten.
De omschakeling is nodig omdat het leven een nauwkeurige integratie en coördinatie van cellulair gedrag vereist. Denk aan de functies van de cel - ademhaling, spijsvertering, uitscheiding, enzovoort - als instrumenten in een orkest. Zonder dirigent zouden orkesten een kakofonie voortbrengen. In levende organismen vertegenwoordigen de schakelaars die zich in het celmembraan bevinden een geleider die de verschillende functionele systemen van de cel harmonieus bestuurt en regelt.
De meter: De meter geeft de methode van het lichaam weer om de fysiologische functies van het systeem nauwkeurig te volgen.
Biologische meters zijn essentieel om in leven te blijven. Denk aan de meters in uw lichaam als de meters in uw auto. Ook al bevinden de meters zich op het dashboard, dat uw rijcommandocentrum is, de meters controleren zowel de functies in de motor als in het hele voertuig. Net zoals de meters van uw auto olie- en brandstofpeil, accu-stroomsterkte en snelheid aangeven, zo geeft het lichaam u ook feedback om uw gedrag te reguleren en uw leven in stand te houden. Maar in tegenstelling tot mechanische meters met aanwijsnaalden of LED-uitlezingen, brengen biologische meters informatie over via sensatie.
Deze sensaties komen voort uit bijproduct chemicaliën die cellen creëren tijdens het uitvoeren van normale functies. Deze chemicaliën komen in ons lichaam vrij in het milieu. Gespecialiseerde cellen in het zenuwstelsel gebruiken membraanschakelaars, uitgerust om deze chemische markers te herkennen, om de concentratie van specifieke bijproducten te controleren. Wanneer deze zenuwcellen worden geactiveerd, vertalen ze het signaal van het bijproduct in gewaarwordingen die ons bewustzijn ervaart als gevoelens, emoties of symptomen. Om bijvoorbeeld een infectie te bestrijden, geven geactiveerde immuuncellen chemische boodschappers, zoals interleukine 1, af aan het bloed. Wanneer interleukine 1-moleculen worden herkend door specifieke membraanreceptoren op bloedvatcellen in de hersenen, sturen deze cellen het signaalmolecuul prostaglandine E2 naar de hersenen. Prostaglandine E2 activeert het koortspad en veroorzaakt tegelijkertijd symptomen die we voelen als verhoogde temperatuur en rillingen.
Een van de fundamentele problemen met ons gezondheidszorgsysteem is dat de medische industrie succes afmeet aan de mate waarin het de symptomen verlicht. Artsen schrijven pillen voor om pijn te elimineren, zwelling te verminderen of koorts te verlagen. Het drogeren van onze symptomen kan echter net zo destructief zijn als het aanbrengen van plakband over de meters van onze auto. Het lost het probleem niet op; het helpt ons om het te negeren, totdat het voertuig kapot gaat.
Evenzo negeren het drogeren van de cellen en het maskeren van symptomen signalen die ons lichaam vanuit de externe omgeving bombarderen.