Bruce Lipton: Stare widzenie rzeczy zakładało, gene geny się samokontrolują (włączają i wyłączają). Ale nowe wyniki badań pokazują, we w genach nie istnieje funkcja włączania i wyłączania, albowiem są one same w sobie matrycą do tworzenia protein, które z kolei są budulcem, która nadaje kształt
Doniosłość tej zmiany przekonań jest ogromna w takim sensie, de dotychczasowe poglądy sprowadzały nas do roli ofiary biologii. Nowe nauki ukazują nas jako mistrzów naszej biologii.
Autorem starego poglądu był Francis Crick, który wraz z Jamesem Watsonem odkodował strukturę cząstki DNA w 1953 r. Ji ber vê yekê, em ê bi kar bînin, lê zêde bikin, em ê di nav xwe de bibînin, ji ber vê yekê jî, em ê bikaribin lê binihêrin, Crick zachwycił się przekonaniem, DNAe DNA kontrolê bike. Crick ji bo "hevgirtina dogmatîk" - DNAe DNA rządzi bikî, wê bikî.
Kluczowe jednak jest to, toe to była jedynie hipoteza. Nigdy nie została naukowo potwierdzona, ale wszyscy ją uznali, albowiem takowe przekonanie już istniało - łe właśnie geny mogą być tym, co kontroluje życie. Więc kiedy wyniki wydawały się to potwierdzać, łatwo było przyjąć, take tak właśnie jest. (Lipton, który wykładał biologię komórkową na University of Wisconsin's School of Medicine był jednym z tysięcy nauczycieli, którzy wykładali tę teorię).
Ten dogmat stał się tak podstawowym we współczesnej biologii, jakby był wyryty w kamieniu. Był swojego rodzaju odpowiednikiem Dziesięciu Przykazań.
Wa założeniach dogmatu - jak powstaje życie - DNA plasomasła węsoko na górze, następną pozycjęa za nim zaymowałem RNA - krótkotrwała "xerokopia" DNA. Wszelako nowe rozumienie tego, jak działają geny, uznaję tę hipotezę za błędną, albowiem geny są matrycą, która jest sczytywana.
Ji bo neukowo uznany fakt, o którym uczy się w szkołach medycznych, a tak naprawdę wskazuje on na to, poste postrzeganie i przekonanie mogą spowodować wyleczenie, które to process jest przypisany naszem Wszczynać zostaliśmy wyposażeni w tę wrodzoną nam umiejętność, która jest nam dana di zarania ewolucji naszego gatunku, ale di wieku sześciu lat nasz umysł zaczyna widełki Nasze wzorce przekonań o tym kim jesteśmy w otaczającym nas świecie iw przytłaczającej większości przypadków deyndarê uwarunkowania zostają "nadpisane" na nasze wrodzone zdolności.
Dziecko w trakcie swojego rozwoju zauważa, ie ilekroć znajduje się obok czegoś, co się nazywa “wodą”, jego rodzice zaczynają się dziwnie niepokoić, czym sugerująnziezoda, czym sugerują dzieckuda, Zobacz, jak to przebiega i to nas doprowadzi z powrotem do tematu umiejętności samoleczenia.
Teraz wyobraź sobie tego samego człowieka w wieku lat czterdziestu, gdy siedzi w jakimś malutkim biurze i się zastanawia: “Jak to jest, te tkwię w tym ślepym zaułku w tej nieszczęsne? Jestem wykształcony i mądry, więc co ja tu robię? "
KONKLUZJA
Jeśli wmówisz dziecku, je jest przeciętne, a to jest właśnie programem, dzieciak nigdy nie przekroczy średniej, albowiem jego mózg orzeknie, “e “to się nie trzyma kupy”. Ez niezależnie od tego, jak ciężko by nie pracował, podświadomie stworzy tylko przeciętność.
Tłumaczenie z angielskiego: Andrzej Bazgier