ברוס ליפטון: Stare widzenie rzeczy zakładało, że geny się samokontrolują (włączają i wyłączają). Ale nowe wyniki badań pokazują, że w genach nie istnieje funkcja włączania i wyłączania, albowiem są one same w sobie matrycą do tworzenia protein, które z kolei są budulcem, która nadaje kształt struct.
Doniosłość tej zmiany przekonań jest ogromna w takim sensie, że dotychczasowe poglądy sprowadzały nas do roli ofiary biologii. Nowe nauki ukazują nas jako mistrzów naszej biologii.
Autorem starego poglądu był Francis Crick, który wraz z Jamesem Watsonem odkodował strukturę cząstki DNA w 1953 r. W oparciu o experymenty, które zostały wyjęte z pewnego kontekstu, ale wspierały to, o czym obaj panowie myśleli, Crick zachwycił się przekonaniem, że DNA kontroluje życie. Crick sformułował to, co uznaje się w literaturze jako “podstawowy dogmat” - że DNA rządzi.
Kluczowe jednak jest to, że to była jedynie hipoteza. Nigdy nie została naukowo potwierdzona, ale wszyscy ją uznali, albowiem takowe przekonanie już istniało - że właśnie geny mogą być tym, co kontroluje życie. Więc kiedy wyniki wydawały się to potwierdzać, łatwo było przyjąć, że tak właśnie jest. (ליפטון, בית הספר לרפואה של אוניברסיטת ויסקונסין był jednym z tysięcy nauczycieli, którzy wykładali tę teorię).
Ten dogmat stał się tak podstawowym we współczesnej biologii, jakby był wyryty w kamieniu. Był swojego rodzaju odpowiednikiem Dziesięciu Przykazań.
W założeniach dogmatu - jak powstaje życie - DNA plasowała się wysoko na górze, zaś następną pozycję za nim zajmowałem RNA - krótkotrwała "xerokopia" DNA. Wszelako nowe rozumienie tego, jak działają geny, uznaję tę hipotezę za błędną, albowiem geny są matrycą, która jest sczytywana.
כדי להדגיש את העובדות, או לא, או שתוכלו לעבד את התכשיטים. Wszyscy zostaliśmy wyposażeni w te wrodzoną נאם umiejętność, קטורה בהלצה נאם דנה od zarania ewolucji naszego gatunku, אייל od wieku sześciu רוחב בנש umysł zaczyna zmieniać Nasze wzorce przekonań o tym קים jesteśmy w otaczającym NAS שביצ'י iw przytłaczającej większości przypadków חבים uwarunkowania zostają "nadpisane" נה nasze wrodzone zdolności.
Dziecko w trakcie swojego rozwoju zauważa, że ilekroć znajduje się obok czegoś, co się nazywa “wodą”, jego rodzice zaczynają się dziwnie niepokoić, czym sugerują dzieckz, zbe. Zobacz, jak to przebiega i to nas doprowadzi z powrotem do tematu umiejętności samoleczenia.
Teraz wyobraź sobie tego samego człowieka w wieku lat czterdziestu, gdy siedzi w jakimś malutkim biurze i się zastanawia: “Jak to jest, że tkwię w tym ślepym zaułku w tej nieszczęsnej האם אתה צריך להרחיב את עצמך?
KONKLUZJA
Jeśli wmówisz dziecku, że jest przeciętne, a to jest właśnie programem, dzieciak nigdy nie przekroczy średniej, albowiem jego mózg orzeknie, że "to się nie trzyma kupy". I niezależnie od tego, jak ciężko by nie pracował, podświadomie stworzy tylko przeciętność.
Tłumaczenie z angielskiego: Andrzej Bazgier