Όπως αναφέρω στις διαλέξεις μου, όταν κοιτάζουμε στον καθρέφτη, βλέπουμε μια οντότητα (οι ίδιοι) να κοιτάζουμε πίσω. Ωστόσο, αυτή είναι μια λανθασμένη αντίληψη στο ότι δεν είμαστε μοναδικές οντότητες, είμαστε κοινότητες αποτελείται από ζώντες μονάδες που ονομάζονται κύτταρα. Όλοι οι «χαρακτήρες» που εκφράζουμε ως άνθρωποι προέρχονται από τη λειτουργία των κυττάρων μας. Είναι ενδιαφέρον, όπου έχουμε όργανα για την εκτέλεση μιας λειτουργίας, ένα κύτταρο έχει οργανίδια (μικροσκοπικά όργανα) που εκτελούν τις ίδιες λειτουργίες. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία νέα λειτουργία σε ένα ανθρώπινο σώμα που δεν έχει ήδη εκφραστεί από τα κύτταρα. Κάθε σύστημα που έχουμε, π.χ., πεπτικό, αναπνευστικό, εκκριτικό, αναπαραγωγικό, νευρικό και ανοσοποιητικό σύστημα, μεταξύ άλλων, υπάρχει σε κάθε κύτταρο. Είναι ενδιαφέρον ότι οι ίδιοι μηχανισμοί που χρησιμοποιεί ένα κύτταρο για την εκτέλεση των συμπεριφορών του είναι οι ίδιοι μηχανισμοί στην καρδιά των ανθρώπινων συστημάτων μας που εφαρμόζουν τις ίδιες συμπεριφορές. Μια απλή αλήθεια είναι ότι δημιουργούμε την «εικόνα» των δικών μας κυττάρων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η έρευνα σχετικά με τους κυτταρικούς μηχανισμούς μπορεί να εφαρμοστεί σε εμάς επειδή σχετίζονται άμεσα με τους ίδιους μηχανισμούς που χρησιμοποιούνται στο ανθρώπινο σώμα.
Ωστόσο, ένα τέτοιο εύρημα θα ήταν αναμενόμενο όταν έχουμε το Σύμπαν βασισμένο στη φράκταλ γεωμετρία.